Samen met Dirk Verhofstadt volg ik het spoor van mijn Joodse grootvader, Ide Leib Kartuz. Op de vlucht voor antisemitisme en geweld, kwam hij in 1929 naar Antwerpen, waar hij zich vestigde als kleermaker. In 1942 pakten de nazi’s hem op en deporteerden hem via Breendonk en de Dossinkazerne naar Auschwitz. Zijn vrouw en twee kinderen vonden meteen bij hun aankomst een gruwelijke dood.

Zelf overleefde hij in een commando van kleermakers en onderging hij een onmenselijke dodenmars naar Mauthausen. Na de oorlog maakte hij in Antwerpen maatpakken voor bankiers, diamantairs en andere toplui. Hij hertrouwde en kreeg opnieuw twee kinderen. Zijn laatste strijd voerde hij tegen de Belgische staat voor erkenning als Belg, weerstander en oorlogsslachtoffer. Slechts weinigen weten hoe bijzonder moeilijk het na de bevrijding voor de Joden in België nog was.